زبان جغتایی یکی از زبانهای ترکی منقرض شده‌است. این زبان، زبانی ادبی بوده و عضو خانوادهٔ زبانهای آلتایی بوده‌است. جغتایی از دوران تیمور و پادشاهان تیموری تا اوایل قرن بیستم به عنوان زبان واسطه ادبی در آسیای مرکزی بوده است. امیر علیشیر نوایی یکی از ادیبان و شاعران مشهور ادبیات جغتایی است. بابر موسس سلسله گورکانی در هند کتاب بابرنامه خود را یه زبان ترکی جغتایی نوشت.
جغتایی از جنبه لغوی و قواعد زبان از دیگر زبانهای مهم جامعه اسلامی به‌ویژه فارسی و عربی متاثر شده است. بسیاری از آثار شیوایی که در این زبان نوشته شده‌اند به عنوان ابزاری برای جلب توجه و تحسین ادیبان دوران بوده است. ترکی جغتایی یکی پیشرفته‌ترین زبانهای ترکی میانه است که به خوبی ثبت شده‌است. زبان ازبکی وارث و شیوه مدرن این زبان محسوب می شود.
لغت نامه سنگلاخ حدود شش هزار لغت ترکی را در بر می گیرد که عمدتاً به زبان ترکی جغتایی است.