تفاوت چاپ دیجیتال و افست

می‌توان از چند منظر چاپ دیجیتال و افست را بررسی نمود.

1-   نوع کاغذ مورد استفاده: در چاپ افست به طور کلی می‌توان از هر نوع کاغذی استفاده نمود هم از نظر نوع ، هم از نظر جنس و هم از نظر گرماژ ، اما در چاپ دیجیتال از هر نوع کاغذی نمی توان استفاده نمود که خود یک نوع محدودیت محسوب می شود.مجتمع چاپ

به طور مثال در چاپ دیجیتال کاغذ تحریر از 60 تا 100 گرم می توان استفاده نمود و بستگی به نوع دستگاه، کاغذهای خاصی را نیز می توان استفاده کرد ( مثلا پرتغالی لفاف قرمز)‌ به عبارتی هر نوع (مارک ) کاغذ 70 گرم قابل استفاده در چاپ دیجیتال نمی باشد.

2-   هزینه : از نظر هزینه در تیراژ های کم چاپ دیجیتال بسیار با صرفه تر از چاپ افست بوده و در چاپ تکرنگ مشکی مرز بین چاپ افست و دیجیتال بین 1000 و 1200 نسخه می باشد به عبارتی بین 1000 تا 1200 نسخه هزینه های چاپ دیجیتال و افست با هم برابر می شوند کمتر از 1000 نسخه دیجیتال به صرفه و بیشتر از 1200 نسخه چاپ افست به صرفه می باشد.چاپخانه

این مرز بندی در چاپ 4 رنگ به 400تا 500 نسخه کاهش می یابد به عبارتی در چاپ رنگی بیشتر از 500 نسخه را باید افست چاپ نمود و کمتر از 400 نسخه را به صورت دیجیتال

3-   سرعت : گرچه سرعت فرآیند چاپ افست بالاتر از دیجیتال است . اما در تیراژ های کمتر از 100 جلد به علت حذف فرآیندهای مربوط به لیتوگرافی ، خروجی و تنظیمات دستگاه ها، در کل زمان چاپ دیجیتال کمتر از چاپ افست خواهد بود که در تیراژ های بالای 1000 نسخه این روند عکس خواهد شد.

4-   کیفیت : به طور کلی کیفیت چاپ تکرنگ مشکی در دیجیتال بهتر از افست می باشد مگر اینکه چاپ تکرنگ مشکی در چاپخانه های جدید الاحداث یا دارای دستگاه های جدید، چاپ گردد که در این حالت کیفیت چاپ افست بهتر از دیجیتال خواهد بود.

 به طور کلی کیفیت چاپ تکرنگ مشکلی دیجیتال از کیفیت چاپ افست 80 درصد چاپخانه های موجود در ایران بهتر است، اما در چاپ 4 رنگ این روند برعکس می باشد.

 بدین صورت که چاپ 4 رنگ افست معمولا از چاپ 4 رنگ دیجیتال دارای کیفیت بهتری است.

5-   دقت : از نظر دقت چاپ تفاوتی بین دیجیتال و افست وجود ندارد به طوری که این فرآیند مربوط به اپراتور دستگاه وتنظیمات دستگاه های چاپخانه در دو نوع چاپ می باشد و ارتباطی به نوع چاپ ندارد.

مهندسی برق

مهندسی برق (به انگلیسی: Electrical engineering) زیرمجموعه‌ای از مهندسی است که به مطالعه و کاربردهای مرتبط با الکتریسیته، الکترومغناطیس و الکترونیک می‌پردازد. می‌توان مهندسی برق را به دو قسمت عمده تقسیم کرد: بررسی و طراحی سیستم‌های انتقال و تبدیل انرژی الکتریکی ؛ و یا بررسی و طراحی سیستم‌های الکترونیکی برای پردازش و انتقال اطلاعات، نظیر رایانه‌ها، سامانه‌های مخابراتی، مدارهای مجتمع، رادارها و نظایر آن. به بیان دیگر، مهندسان برق از الکتریسیته یا برای انتقال انرژی و یا برای پردازش اطلاعات استفاده می‌کنند.

فراگیرتر شدن استفاده از انرژی الکتریکی و افزایش نیاز به انتقال و نیز پردازش سریع‌تر اطلاعات، مهندسی برق را به یکی از مهم‌ترین و پرتقاضاترین زمینه‌های مهندسی و صنعت تبدیل کرده است.

تاریخچه

الکتریسیته یکی از موضوعات جذاب علمی از اوایل قرن هفدهم بوده است. یکی از اولین مهندسین برق احتمالاً ویلیام گیلبرت بوده است که اولین وسیلۀ اندازه گیری الکتریسیته یا الکتروسکوپ را طراحی کرد و آن را ورسوریوم(versorium)نامید. همچنین او اولین کسی بود که به طور واضح مغناطیس و الکتریسیتۀ ساکن را تمیز داد.

تا پیش از حدود دهۀ ۱۸۸۰، مباحث مربوط به الکتریسیته و کاربردهای آن، زیرمجموعه‌ای از فیزیک تلقی می‌شد. این رشته اولین بار در نیمۀ دوم قرن نوزده میلادی ،بعد از تجاری سازی تلگراف ، تلفن و توزیع برق و استفاده های آن به عنوان یک شغلِ شناخته شده مطرح شد. از حدود سال ۱۸۸۵ برخی دانشگاه‌ها و موسسات فناوری مانند دانشگاه کرنل و یا موسسۀ فناوری ماساچوست، رشتۀ کارشناسی مهندسی برق را ایجاد نمودند. دانشگاه فنی دارمشتات اولین دانشگاهی بود که در سال ۱۸۸۲ دانشکدۀ مهندسی برق را ایجاد کرد و پس از آن دانشگاه کرنل و دیگر دانشگاه‌ها این رشته را ارائه نمودند.