رنگ روغن یکی از مواد به‌کار رفته در نقاشی و همچنین نام دسته‌ای از تکنیک‌های نقاشی است که از این ماده استفاده می‌کنند.
روغن به کار رفته در رنگ روغن با روش‌های مختلف تولید می‌شود که رایج‌ترین آنها، جوشاندن بذر گیاه کتان و گرفتن روغن آن است. سپس این روغن را با مواد رنگی مخلوط می‌کنند. رنگ‌دانه‌ها نیز معمولاً با پایه سرب و کادمیوم یا سنتتیک وپلیمری هستند. بسته بندی
برای پاک کردن رنگ روغن از تینر استفاده می‌شود.
از حدود ۱۴۰۰ م به بعد به نقاشی ای مستقل از دیوار بر می‌خوریم که آن را تابلوی رنگ روغن می‌نامیم. کشیشی به نام گوت فیلد با بهره‌گیری از آثار هنر شرقی (چین) که توسط شرق شناسان به اروپای شمالی رسیده بود که در آن نقاشان چینی روی نقاشی ای را که رنگ شده بود، لاک (صمغ عربی) می‌کشیدند تا جلای نقاشی از بین نرود. گوت فیلد برای اولین بار به جای ترکیب رنگ (پیگمنت پودر) با آب و زردة تخم مرغ از روغن بزرک Linseed Oil استفاده کرد. سپس برادران وان آیک Eyck (یان و هوبرت) با تاثیر از استاد فلاماندری رنگ روغن با با تأسی از گوت فیلد رواج دادند. وان آیک با تابلوی رنگ روغن خود به نام جوانی آرنولفینی و نوعروسش در سال ۱۴۳۴م مشهوریتی بهم زد. از این مقطع به بعد ما به جای دیوار یا تختة چوبی به عنوان ساپورت یا تکیه گاه، بوم ساخته شده با متقال را داریم که به آن کانواس Canvas گویند. آنتونلو و جووانی بلینی Bellini (1516. 1430 م، بنیانگذار مکتب ونیز) دو نقاش ونیزی، روش رنگ روغن را از اروپای شمالی به ایتالیا می‌آورند که روش کارشان کاربرد صمغ در رنگ روغن است. بوم به شکل امروزی خود به سال ۱۵۲۰ م در ونیز عمومیت کامل یافته و به جای حرفة تختة نقاشی سازی، حرفه‌ای به نام بوم سازی رایج شد.